Ferðalag

til Íslands á eftir.
Verð þar í 2 vikur.
Sjáumst

Helgi

Þá sér fyrir endann á eina helgarfríi þessa mánaðar. Það var vel nýtt í tónsmíð. Hinar þrjár helgarnar fara í lúðr. Sýnist mars líta eins út. Ein helgi í frí, og hinar í lúðr.

Tvennt frá Finnlandi:

Sá söngleikinn Fame fluttan af leiklistarnemum Lahti. Væntingar voru ekki miklar, þar sem ég skil ekki finnsku og þóti ekki líklegt að bær á stærð við Lahti hefði úr miklu að velja þegar kæmi að góðum leikurum (já, fordómar). En vá hvað þetta var frábærlega vel gert! Allir 42 leikararnir gátu bæði sungið, dansað og leikið. Og ég skildi alveg helling, þó ég skilji ekkert í finnsku.

Síðasta daginn á viðskiptanámskeiðinu kom þýsk kona til að leggja mat á námskeiðið. Frau Bierenkrauz. Ákaflega viðeigandi að fá Þjóðverja til að sjá til þess að allt fari rétt fram á síðasta degi. Allir hóparnir áttu að vera með 15 mínútna kynningu á sínu verkefni. Og þegar Þjóðverjar eru annars vegar eru 15 mínútur, 15 mínútur. Hvorki meira né minna. Allavega alls ekki meira! Þegar 5 mínútur voru eftir af tímanum veifaði hún blaði þar sem á var ritað stórt, bleikt 5. Og þegar tíminn var liðinn fór á loft stórt, bleikt STOP. Þjóðverjar eru magnaðir.

Þetta var Finnland.

Nú er ég í Noregi.

Í gær var júróvisjondagur. Horfði á úrslitin í Noregskeppninni. Þarlendum tókst aldeilis að kúka í buxurnar með því að kjósa laglausan homma til að taka þátt í aðalkeppninni, frekar en töff þungarokkara með eld á sviðinu. Bjánar.
Íslendingar verða allavega örugglega ofar en Norðmenn þetta árið.

Í gær var líka dagur Samanna.
Til hamingju með gærdaginn Samar.

Aftur í Norge

Jæja, þá er maður kominn heim til sín, til alveg tveggja vikna dvalar, eftir ákaflega lærdómsríka daga í Finnlandi.

Eitt af mínum fyrstu verkum eftir heimkomuna var að halda eins og hálfs klukkutíma fyrirlestur. Um MIG.
Það var magnað.
Allir voða ánægðir með fyrirlesturinn, jafnt kennarar sem nemendur. Og sjálf skemmti ég mér konunglega. Er að hugsa um að leggja þetta fyrir mig. Bjóða mig fram sem gestafyrirlesara í ýmsum skólum og tala bara um MIG. Get varla verið lélegri í því en margir þeirra gestafyrirlesara sem ég hef séð á mínum námsferli hér í Norge, sem margir hafa verið útlendingar (oft Þjóðverjar) lítt talandi á ensku og muldra eitthvað óskiljanlegt. Auk þess að hafa oft augljóslega ekki skipulagt sig neitt áður en fyrirlesturinn hefst.
Jebb, það gæti ég gert.

En nú verður tekist á við hversdagsleikann í tvær vikur.
Einn, tveir og byrja.