ó, hið daglega líf
hve dásamlegt það er.
Gleðilegan vetur!
Eftir Ammríku var hugmyndin að skella sér til Vestmannaeyja á lúðramót. Af því varð ekkert vegna veðurs. Herjólfur fór ekki til Eyja í næstum 2 sólarhringa, og voru því í einangrun einmitt á því tímabili sem ætlunin var að flytja hátt í þúsund lúðramanns til eyja. Var auðvitað arfafúl út í þetta vitlausa veður. Allt slagverkið og stóru hljóðfærin fengu hins vegar að fara til eyja, og koma til baka, ónotuð.
Þá er komið að stuttu landfræðilegu yfirliti yfir ferðina mína til Ammríku. Heimsótti alls 20 fylki á rúmum fjórum vikum sem verður að teljast afbrags árangur. Sum þeirra voru meira að segja heimsótt oftar en einu seinni.
heim til mín. Loksins.
Þá er ég komin aftur til Seattle. Ferðalagið endaði alveg eins og það byrjaði. Með grillaðri svínsöxl og bjór frá honum Hale (Hale´s Ale).
Suðvesturhorn Bandaríkjanna er tvímælalaust það mest framandi hingað til. Í Nýju Mexíkó eru borgir ósýnilegar. Maður sér bara skilti sem gefur til kynna að þar sé borg, en húsin eru alveg eins á litin og klettarnir og eru því ósýnileg mannlegum augum. Í Arizona eru eyðimerkurkaktusar. Alveg eins og í teiknimyndum. Og í Californiu eru pálmatré. Keyrðum meðfram landamærum Mexíkó. Þar er vel fylgst með því að Mexíkóar séu ekki að svindla sér yfir landamærin. Keyrðum framhjá 3 landamæravarðastöðvum og þurftum að gera grein fyrir ferðum okkar. Þó við værum ekkert að fara til Mexíkó. Spes.